سلام بر تو اى اَبا عبد اللّه!
سلام بر تو اى فرزندِ رسولِ خدا!
سلام بر تو ای برگزیده ی خدا و فرزندِ برگزیده ی خدا!
سلام بر تو اى فرزندِ امیرِ مؤمنان و فرزندِ سرورِ جانشیان!
سلام بر تو اى فرزندِ فاطمه! -سرورِ بانوانِ جهانیان-
سلام بر تو اى خونِ خدا و فرزندِ خونِ خدا و تنهاى تنها-گذاشته-شده!
سلام بر تو و به ارواحی که به درگاهت فرود آمدند، سلامِ خدا بر همگیِ شما از جانبِ من براى همیشه، تا هستم و تا شب و روز باقى است.
اى ابا عبد اللّه! هر آینه عزایت بزرگ و سنگین شد و مصیبتِ تو بر ما و بر همه ی اهلِ اسلام بَس بزرگ گشت، و مصیبتت در آسمان ها بر همه ی اهلِ آسمان سنگین و بزرگ شد؛ پس خدا لعنت کند امّتى را که بناى ستم و بیداد را بر شما اهلِ بیت بنیان نهادند، و خدا لعنت کند قومى را که شما را از مقامتان دور کرد و از مرتبه هایى که خدا شما را در آنها جاى داد برکنار نمود، و خدا لعنت کند امّتى را که شما را کشتند، و خدا لعنت کند آنان را که امکان و توانِ جنگِ با شما را براى ایشان تدارک دیدند. من بیزارى میجویم به سوى خدا و به سوی شما از آن ها و از شیعیان و پیروان و دوستدارانشان.
اى ابا عبد اللّه! من تا روز قیامت در صلحم با کسی که با شما صلح کرد و در جنگم با کسی که با شما جنگید؛ و خدا خاندانِ زیاد و خاندانِ مروان را لعنت کند، و خدا همه ی بنى امیه را لعنت کند، و خدا پسرِ مرجانه را لعنت کند، و خدا عُمَر پسرِ سَعْد را لعنت کند، و خدا شمر را لعنت کند، و خدا لعنت کند امّتى را که مرکب ها را زین کردند و لِگام زدند و جنگِ با تو را دنبال کردند.
پدر و مادرم به فدایت! همانا مصیبتت بر من سنگین شد، پس درخواست می کنم از خدایی که مقامت را گرامى داشت و مرا به وسیله ی تو کرامت بخشید، که خون خواهىِ تو را همراه با پیشواى یارى-شده از اهلِ بیتِ محمّد -درود خدا بر او و خاندانش- روزىِ من کند.
خدایا به حقِ حسین –سلام بر او- مرا نزدِ خودت در دنیا و آخرت آبرومند قرار ده.
اى ابا عبد اللّه! من به سببِ دوستیِ تو به سوی خدا و رسولش و امیر مؤمنان و فاطمه و حسن و خودت تقرّب میجویم، و به سببِ بیزاری از کسی که اساسِ این واقعه را پایه گذاری کرد، و بنیانش را بر آن بنا نهاد، و در ستم و بیدادش بر شما و شیعیانِ شما روان گشت؛ از آن ها به سوى خدا و شما بیزارم، و به سوی خدا تقرب میجویم {و} سپس به سوی شما، و به سببِ دوستی با شما و دوستی با دوستانِ شما، و به سببِ بیزارى از دشمنانتان و برپاکنندگانِ جنگِ با شما، و به سببِ بیزاری از شیعیان و پیروانِ آنها.
من در صلحم با کسی که با شما صلح کرد و در جنگم با کسی که با شما جنگید و دوستم با کسی که شما را دوست دارد و دشمنم با کسی که شما را دشمن دارد؛ پس{،} از خدایی که مرا به معرفتِ شما و دوستانِ شما گرامى داشت و بیزارى از دشمنانِ شما را نصیبِ من کرد درخواست میکنم که مرا در دنیا و آخرت با شما قرار دهد، و قدمِ صِدقِ مرا نزدِ شما در دنیا و آخرت استوار بدارد، و از او میخواهم که مرا به مقامِ ستوده اى که براى شما نزدِ خداست برساند، و خون خواهیِ (خونِ شما را) به همراهِ امامِ هدایتگرِ (مهدی) آشکار و گویاى به حق از خاندانِ شما روزیِ من گرداند؛ و از خدا به حقِ شما و شأنى که براى شما نزدِ اوست درخواست میکنم که به خاطرِ مصیبت زدگی ام از مصیبتِ شما به من عطا کند، برترین چیزى را که به مصیبت زده اى به خاطرِ مصیبتش عطا میکند؛ مصیبتی به بزرگیِ آن نیست و آن مصیبت در اسلام و در همه ی آسمانها و زمین عظیم است.
خدایا در این جایگاه مرا از کسانى قرار ده که از جانبِ تو به آنان درود و رحمت و آمرزش میرسد. خدایا حیاتم را حیاتی همانندِ محمّد و خاندانِ محمّد، و مرگم را مرگی همانندِ محمّد و خاندانِ محمّد قرار ده.
خدایا این روز روزى است که بنى امیّه و فرزندِ لعنت-شده ی جگرخوارِ لعنت-شده به آن تَبرّک جستند، -{لعنت-شده} بر زبانِ تو و زبانِ پیامبرت -درودِ خدا بر او و خاندانش- در هر کجا و هر موقفى که پیامبرت -درودِ خدا بر او و خاندانش- در آن ایستاد-.
خدایا اباسفیان و معاویه و یزید فرزندِ معاویه را لعنت کن، از سوی تو بر آنان به جاودانگیِ جاودان ها لعنت باد؛ و این روزى است که خاندانِ زیاد و خاندانِ مروان به آن شاد شدند، بخاطرِ کشتنِ حسین -درودِ خدا بر او-؛ پس خدایا از سوی خودت بر لعنت و عذابِ سختِ آنها بیافزای. خدایا در این روز و در این جایگاهی که هستم و همه ی روزهاى زندگی ام به سوی تو تقرّب می جویم، به سببِ بیزاری از آنها و لعنت-فرستادنِ بر آنها و به سببِ دوستىِ پیامبر و خاندانِ پیامبرت -درود بر او و ایشان-.
سپس صد مرتبه میگویى: خدایا نخستین ستمکاری که به حقِ محمّد و خاندانِ محمّد ستم کرد و آخرین کسی که در آن از او پیروی نمود را لعنت کن؛ خدایا جمعیتى را که با حسین جنگ کردند و همراهى نمودند و پیمان بستند و پیروى کردند بر کشتنِ او را لعنت کن، خدایا همه ی آنان را لعنت کن.
بعد صد مرتبه می گوئى: سلام بر تو اى ابا عبد اللّه! و {سلام} بر جان هایى که به درگاهت فرود آمدند! سلامِ همیشگیِ خدا از جانبِ من بر تو باد! -تا هستم و تا شب و روز باقی است-، و خدا زیارتِ شما را آخرین زیارت از سوى من قرار ندهد. سلام بر حسین! و بر على پسرِ حسین! و بر فرزندانِ حسین! و بر یارانِ حسین!
آنگاه می گوئی: خدایا از جانبِ من اولین ظالم را به لعنت-شدن اختصاص بده، و آن را با اولین آغاز کن، سپس دومین و سومین و چهارمین را؛ خدایا پنجم یزید را لعنت کن، و لعنت کن عُبَیدَ اللّه پسرِ زیاد و پسرِ مرجانه و عُمَر پسرِ سَعْد و شمر و خاندانِ ابوسفیان و خاندانِ زیاد و خاندانِ مروان را، تا روزِ قیامت.
سپس به سجده می روی و می گوئی: خدایا سپاس برای تو است -سپاسِ شکرگزاران-. مصیبت-زدگىِ آنان برای تو است. خدایا شکرت بخاطرِ بزرگیِ عزایم. خدایا شفاعتِ حسین را در روزِ ورود {به قیامت} نصیبم کن و قدمِ صدقِ مرا نزدِ خودت به همراهِ حسین و یارانِ حسین ثابت بدار، آنان که جانشان را در دفاعِ از حسین -درود بر او- بخشیدند.
دریافت
دریافت